Drew Brees veroorzaakt een golf van verontwaardiging met zijn uitspraken over de hymne protesten in de NFL. Hij verontschuldigt zich dan met een grote verklaring.
Aaron Rodgers, Richard Sherman, LeBron James en zelfs teamleden zoals Michael Thomas en Malcolm Jenkins hebben met onbegrip gereageerd op de uitspraken van Drew Brees over de hymneprotesten.
Nu is de Saints quarterback weer naar voren gekomen en heeft hij een gedetailleerde verontschuldiging geschreven.
“Ik wil mijn excuses aanbieden aan mijn vrienden, teamgenoten, de stad New Orleans, de zwarte gemeenschap, de NFL-gemeenschap, en iedereen die ik gekwetst heb met mijn uitspraken van gisteren. Door met sommigen van jullie te praten, breekt het mijn hart om de pijn te kennen die ik heb veroorzaakt,” zei de 41-jarige op Instagram.
Hij probeerde te praten over respect, eenheid en solidariteit met een focus op de Amerikaanse vlag en het volkslied, maar negeerde op ongevoelige wijze de centrale thema’s die het land momenteel bezighouden.
Het ontbrak hem aan compassie en empathie en in plaats daarvan waren zijn woorden verdeeldheid zaaiend en kwetsend. “Ik heb de mensen op een of andere manier laten geloven dat ik de vijand ben. Dit kan niet verder van de waarheid zijn en weerspiegelt niet mijn karakter en hart.”
De “ware positie” van de rassen in het debat
Brees maakt ook een aantal punten om zijn “ware positie” in het debat te laten zien:
“Ik sta achter de zwarte gemeenschap in de strijd tegen systematische onrechtvaardigheid en politiegeweld en steun het teweegbrengen van politieveranderingen die een verschil maken.
Ik veroordeel de jaren van onderdrukking die in de zwarte gemeenschap hebben plaatsgevonden en die nu nog steeds bestaan.
Ik erken dat wij Amerikanen, ook ikzelf, niet genoeg hebben gevochten voor gelijkheid en de moeilijkheden van de zwarte gemeenschap niet ten volle hebben begrepen.
Ik erken dat ik deel uitmaak van de oplossing en dat ik een leider kan zijn van de zwarte gemeenschap in deze beweging.
Ik zal nooit weten hoe het voelt om een zwarte man te zijn of een zwart kind op te voeden in Amerika. Ik zal elke dag werken om mezelf in die positie te plaatsen en te vechten voor wat juist is.
Ik ben ALTIJD een bondgenoot geweest, nooit een vijand.
Het maakt me ziek om te zien hoe mijn verklaringen gisteren zijn ontvangen, maar neem de volledige verantwoordelijkheid. Ik zou minder moeten praten en meer moeten luisteren… en als de zwarte gemeenschap over hun pijn praat, moeten we allemaal luisteren.
Het spijt me echt en ik vraag om vergiffenis.”
Comments
No Comments