De New England Patriots staan op een record van 5-4 na hun bye week, maar weinig van die vijf overwinningen zijn te danken aan uitstekende quarterback prestaties. Rookie Mac Jones, nog steeds gevierd in 2021, heeft het momenteel erg moeilijk.

Het is koud geworden in New England. Niet alleen qua buitentemperaturen, maar ook in de training van de New England Patriots.

“Slechts” vijf overwinningen uit negen wedstrijden, een trage aanval en de vierde plaats in de AFC East: hoofdcoach Bill Belichick is er zeker beter aan toe.

Hetzelfde geldt voor quarterback Mac Jones. Kon de jonge spelverdeler in zijn eerste jaar in 2021 nauwelijks voorkomen dat hij straalde, dit jaar is zijn uitdrukking vaker somber. Dat komt vooral door zijn persoonlijke prestaties.

Waar hij vorig seizoen als rookie een bovengemiddelde quarterback was, wat bepaald niet gemakkelijk is als eerstejaars in de NFL-wereld, zijn zijn prestaties als cijfers dit seizoen gekelderd. Waarom?

Mac Jones – Reden 1: Nieuw systeem, nieuwe coaches, twijfelachtige playcalling

Het buitenseizoen voor de Patriots is tumultueus geweest. Niet omdat er veel spelers heen en weer werden geschoven, maar veel coaches.

Aanvallend coördinator Josh McDaniels verliet de franchise om een nieuwe poging te wagen als hoofdcoach. Na reeds jammerlijk gefaald te hebben als hoofdcoach bij de Denver Broncos van 2009 tot 2011, probeert McDaniels het nu bij de Las Vegas Raiders. Het tussenresultaat na negen wedstrijden: Een ontnuchterende 2-7.

Maar McDaniels was ongetwijfeld een van de belangrijkste redenen waarom Jones het zo gemakkelijk had in zijn eerste NFL-seizoen. Korte, veilige passes, play action en tussendoor fysieke running plays, desnoods ook met de ruwe troffel, dat wil zeggen fullback Jakob Johnson, die in zijn tijd in New England nog de pads aantrok. Niet voor niets eindigde Jones het jaar met bijna 68 procent van de gesnapte ballen, de tweede voor rookies in de geschiedenis van de NFL.

McDaniels’ opvolger was Matt Patricia. Hij kent de Patriots faciliteiten als zijn broekzak, maar dan als verdedigingscoördinator. Samen met Joe Judge, voormalig coach van de speciale teams, zou hij de nieuwe aanval van de Patriots leiden. Coaches die geen ervaring hebben met de spelverdeling op die positie is vergif voor een jonge quarterback. Vooral toen ze de eerder genoemde attributen die de aanval van de Patriots in 2021 zo sterk maakten (zesde in gescoorde punten) vrijwel zonder uitzondering uit het raam gooiden. “We doen wat we denken dat het beste is voor ons voetbalteam,” verklaarde Belichick op de beste Belichick-manier.

Bij zijn vertrek uit Foxborough zinspeelde fullback Johnson, nu een gezochte man in Las Vegas, op naderend onheil voor Jones. “Ik kreeg te horen dat ze een andere richting op willen. Er is geen plaats voor mij in het nieuwe systeem,” zei de geboren Stuttgartaar in maart.

Bijna geen actie, geen fullback meer, zelden meer dan vijf aanvallers. In plaats daarvan moet Jones de ballen vanuit de shotgun over het veld verdelen en vaker de benen in eigen hand nemen. Jones maakt zeker meer fouten dan in 2021, maar van buitenaf wordt het hem in ieder geval ook aanzienlijk moeilijker gemaakt dan nodig is. Interessant om op te merken: Toen Bailey Zappe Jones verving, gaf Patricia opdracht tot meer play-action passes en zette vaker spelers op de offensieve lijn.

Mac Jones – Reden 2: De Offensieve Lijn

Het echte pronkstuk van de New England aanval zou de aanvallende lijn moeten zijn. De guard line van Trent Brown, Cole Strange, David Andrews, Michael Onwenu en Isaiah Wynn is, op papier, één van de sterkste in de competitie. Helaas, vanuit Patriots perspectief, alleen op papier.

Dit wisselt uitstekende met ondermaatse prestaties af. Terwijl de lijn onder leiding van Bailey Zappe geen enkele sack toestond tegen de Detroit Lions, stond Jones in de “eerste etappe” tegen de New York Jets voortdurend onder druk, wat uiteindelijk resulteerde in zes sacks.

Om playcallers en spelontwerpers Patricia en Judge wat krediet te geven, dat maakt het niet bepaald gemakkelijker om de juiste plays te roepen. Geen enkele verdediging laat zich misleiden door play-action passes als de aanvallende lijn de pass of de run toch niet kan blokkeren.

Mac Jones – Reden 3: Blessures

Maar die aanvallende lijn wordt ook geplaagd door blessures. Onlangs moest center Andrews twee wedstrijden niet spelen omdat hij een hersenschudding opliep in de wedstrijd tegen de Chicago Bears. Jones kan weliswaar zelf de plays of audibles roepen en ook het blokkenschema veranderen – het centrum doet dat bijna altijd met andere jonge QB’s – maar als er soms kratergrote gaten in de offensieve lijn zitten, heb je niet veel aan het blokkenschema.

Andrews, die zal terugkeren tegen de Jets, was niet de enige die getroffen werd door blessures. Onwenu, Wynn en Brown hebben ook af en toe uit moeten zitten. En dat zijn alleen de blessures op de offensieve lijn. Dat running back Damien Harris, wide receivers DeVante Parker en Jakobi Meyers, en tight end Jonnu Smith tussendoor hebben moeten rusten is maar al te natuurlijk in de loop van een voetbalseizoen.

Het grootste nadeel voor Jones was echter zijn eigen blessure. Net toen hij in een soort ritme leek te komen, liep hij tegen de Baltimore Ravens een zware enkelverstuiking op. Voor Jones, die uit voorzorg altijd met een brace om zijn rechterbeen speelt, is het de eerste grote blessure sinds hij van de middelbare school kwam. Er mee omgaan in je hoofd als jonge speler is ook makkelijker gezegd dan gedaan.

Mac Jones – Reden 4: De psyche

Over het hoofd gesproken: er gebeurt waarschijnlijk toch veel in. Niet vanwege alle kastelen die sinds maart 2022 zijn gebeurd. Mac Jones is immers de opvolger van niemand minder dan Tom Brady, de GOAT en meest succesvolle footballspeler in de geschiedenis. Dat alleen al is meer druk dan sommige mensen aankunnen.

In Jones’ comebackwedstrijd na de eerder genoemde enkelblessure tegen de Chicago Bears werd hij ingeleverd na 0:10. Het volgepakte Gillette Stadium zong ook een liedje voor Bailey Zappe, die zijn beide vorige starts had gewonnen.

Alsof dat nog niet genoeg was, keek de hele voetbalnatie, de wedstrijd was prime time in de VS. Jones was op dat moment de eenzaamste persoon in het stadion. “Je moet oppassen dat je dat kind niet breekt,”

Het spreekt voor zich dat de 24-jarige in de volgende twee wedstrijden de ballen niet met het volste vertrouwen uitdeelde aan iedereen die al dan niet open stond. Maar: In de National Football League gaat het allemaal om winnen. En Jones won beide wedstrijden. Met de actieve steun van zijn verdediging mag dat niet vergeten worden, maar daar zal niemand later naar vragen.

Nu, tegen de New York Jets, staat de derde overwinning op rij op het spel.

En wie weet zien we de “oude” Mac Jones weer voor het thuispubliek.